Daar gaan we dan!!

Nou hèhè, daar gaan we dan eindelijk!!

Na bijna een jaar aan voorbereidingen is het dan eindelijk zover! Gister zijn we met het vliegtuig naar Bristol gevlogen. Wat een ervaring! Na wat vertraging reden we uiteindelijk rond kwart over 1 richting de polderbaan. Best nog een ritje! Om 13.27 stegen we dan eindelijk op! Net alsof je in een hard rijdende auto zit, heel apart.

De vlucht zelf ging dikke prima. Wel wat last van de hoogte gehad enzo.. Alsof je steeds door een diepe tunnel heenrijd. Bleghh. Maar goed, 13.17 waren we alweer geland. Zo snel gevlogen dat we de tijd hadden ingehaald! Eenmaal uit het vliegtuig was dat weeïge gevoel gelukkig ook weer snel weg. Volgende keer maar ff een reistabletje innemen :)

Na een selfie met het vliegtuig op de achtergrond liepen we via allerlei trappen naar de bagagebanden waar we onze koffers konden halen. We gingen bij de eerste de beste band zitten wachten. Na een paar minuten vonden we het toch wel vreemd dat er nog steeds geen koffers over de band rolden, terwijl op het scherm stond dat de laatste koffers nog maar op de band lagen.. 'Wacht. Er staat een 6 achter onze vlucht. Zou dat iets te maken hebben met de bagageband?' Jahoor, we liepen naar band 6 en daar zag ik m'n koffer al voorbij komen en kon ik hem er zo vanaf plukken! (lekker snugger weer hahaa) Na nog een paspoortcontrole konden we zo het vliegveld uitlopen. (Wat overigens echt een mini vliegveld is vergeleken bij Schiphol!)

Met de pendelbus naar Bristol station. Konden we daar dus niet pinnen! Nederlandse pinpassen worden dus blijkbaar niet overal geaccepteerd.. Vet irritant, dus op het vliegveld nog wat ponden gehaald en daarmee betaald. Ik stapte in en de chauffeur vroeg: Hi dear, what can I do for you? Vet vriendelijk! Dus ik zeg dat we graag naar Bristol Temple Meads willen. Dat is het treinstation. 9 pond per persoon lichter konden we gaan zitten. Na een ritje van zo'n 30 minuten stapten we uit bij station Bristol. Super oud gebouw! Liepen naar binnen en konden bij het loket een kaartje kopen. We kregen korting: 3 kaartjes voor de prijs van 2. Nou als Nederlanders weiger je dat natuurlijk niet :). De vrouw die ons hielp vertelde waar we de trein naar Trowbridge konden vinden. We waren precies optijd want binnen een paar minuten vertrok de trein en reden we door een heuvelachtig landschap. De ene keer zag je weilanden met koeien, de andere keer super oude gebouwen met allemaal water en watervalletjes eromheen. Ook reed de trein door een soort gleuf heen met hele oude stenen muren aan beide kanten. Echt alsof je 100 jaar terug de tijd in gaat! (zie het filmpje die onder het kopje video's staat)

Toen we aankwamen op station Trowbridge waren waarschijnlijk de scholen net uit (15.30) want er stonden een hele hoop scholieren op de trein te wachten. In schooluniform natuurlijk! Echt een grappig gezicht. We werden opgehaald door Abi, de dochter van David. (Met hem had ik al een aantal maanden contact gehad voor de huur van ons huis.) Stonden we dan met onze 6 koffers. 'Nou' zei ze. 'Misschien is het handig als we in 2x rijden?' Dat was een optie maar na ff passen en meten konden we met Dineke voorin en Nicolien en ik opgepropt op 1,5e plek op de achterbank allemaal in 1x mee! Wel gek hoor dat rijden aan de andere kant van de weg. Dineke wilde ook al bijna aan de rechterkant van de auto instappen als bijrijder haha! Gelukkig was het niet ver rijden en konden we snel alles weer uitladen. Na een kleine introductie en rondleiding van het huis werden we alleen gelaten. Nou daar stonden we dan, helemaal overweldigd van alle nieuwe indrukken! Kamers verdeeld en toen maar eerst wat boodschappen gedaan want we moesten wel eten s'avonds. Na een lekker bord pasta wat ik gekookt had, hadden we even tijd voor onszelf. Alle spullen uitgepakt en een plekje gegeven en toen was het tijd om te gaan slapen!

Via deze weg hoop ik jullie iets meer op de hoogte te houden dan op onze gezamenlijke insta account. Ook omdat niet iedereen Instagram heeft en ik het leuk vind om hier iets uitgebreidere verhalen te vertellen!

Liefs, Charlotte <3